Толку тажен е овој град што луѓето во триесеттите наместо да се радуваат на возраста, преплашени се или за здравјето на децата, или дека тие можат да заболат од рак, или крајно дека ќе умрат и ќе нема кој да им ги изгледа децата.
Толку е тажен што нема ден да не се помисли на смртта.
Толку е тажен што тагата и очајот се во секој разговор. Дури и во битолскиот хумор.
Да ви се плукнам на тендерите, проектите и парите. Од Советот треба да се распуштите. Сите до еден.
Градот е гнасен. Во секоја смисла.
