Централната црква св. Димитрија, една од најпосетените цркви во Битола за време на велигденските празници е изградена во 1830 година во форма на трибродна базилика, со странични галерии, а камбанаријата е изградена сто и шест години подоцна во 1936 година дело на Александар Дероко.(септември 1894, Белград, Србија, – 30 ноември 1988, Белград, Србија)

Александар потекнува од италијанското семејство Дероко, кое живеело во Венеција. Прадедо Марко Дероко се населил во Дубровник. А дедо Јован се преселил од Дубровник во Белград, каде што работел како учител по „цртање“ во уметничкото училиште на Кутлик. Од бракот со половина Србин-полугерманец, Катарина го добила синот Евжен. Родителите на Александар биле, таткото на Евгенија, Евжен Дероко, инженер, висок функционер во железницата, и неговата мајка, Ангелина (Анѓа), р. Михајловиќ, родум од банатското село Мокрина. Евзен Дероко бил пионер на српската филателија. Александар во Белград дипломирал и се запишал на Техничкиот факултет. Почетокот на Првата светска војна го дочекала на студии. Учествувал во војната како еден од 1.300 каплари со чин наредник.

По завршувањето на војната, се вратил да студира архитектура и уметност во Рим, Прага (исто така поминал два семестри на Архитектонскиот и Градежниот факултет на Чешкиот технички универзитет во Прага), Брно и Белград, каде што дипломирал во 1926 година. Како стипендист на француската влада се преселил во Париз, каде што се дружел со Пикасо, Шумановиќ, Ле Корбизје, Растко Петровиќ и други, кои тогаш живеле во Париз. (1)

Дероко зборуваше многу малку за своето архитектонско дело, освен што пишуваше за неговото актуелни проекти во дневните весници. Ставовите на Дероко за неговата сопствена архитектура може да се разликува само меѓу редовите на неговите многубројни трудови и написи за општи теоретски, историски и културни прашања на архитектурата. Дероко беше најактивни помеѓу 1927 и 1940 година кога станува збор за реализација на неговите архитектонски проекти. По Втората светска војна, тој целосно се посвети на својата педагошка работа на универзитетот, заштита на националното културно наследство и истражување работа преку пишување студии и книги за српскиот и југословенскиот средновековен архитектура, средновековни утврдени градови и традиционална народна архитектура.

Покрај камбанаријата на црквата св. Димитрија негови архитектонски дела се и:

– Храмот Свети Сава во Белград, со Богдан Несторовиќ.
– Богословскиот интернат во Белград, т.н Теолошката семинарија, заедно со Петар Анагностиј
– Споменик на косовските херои на теренот на Косово
– Престој во манастирот Жича
– Епархиска резиденција во Ниш, заедно со Петар Анагностије
– Црквата „Преображение Господово“ во Ново Сараево
– Капелата на Видовданските херои во која е погребан Гаврило Принцип
– Многу цркви
– Куќата на полковник Елезовиќ во Белград
– Куќата на Николајевиќ со аптека
– Куќа во Сремски Карловци на адреса Карловачки Чака 72 (1)

Извор (1)