Заради воденичарството, а во водениците, познато е, отсекогаш се настанувале вампири, во Брусник почесто навраќале вампири. Еден од полошите, според сè уште свежото сеќавање, се појавил во 1932 год. Не се знае дали бил свампирен брусничанец или бил гостин од друго место. Се појавил првин во Горна Маала. Започнал со поединечно фрлање камења и лепешки по покривите и прозорците од куќите, а потоа се осмелил и завлегувал и во домовите, по катовите, каде ги преврќал и ги растурал, тешко газејќи и крцкајќи по душемето, тенџерињата, кошевите и др. Завлегувал и во пондилите, сениците и во другите помошни простории. За тоа време, не само луѓето, ами и животните, коњите, кравите, дури и кучињата престрашено се притајувале. Родителите рано ги прибирале децата, а овие веднаш се покривале преку глава со тешките покривачи, скоро не дишејќи. Никој не излегувал надвор дури и кога имал најголема потреба.
Набргу од Горна, се преселил и во Сопо Маала, а и во преостанатите две, не заборавајќи, притоа, повремено да ги потсети горномалци на своето присуство. Исплашените и од слаб сон испиени и недоволно исхранети брусничани, раните утра ги пропуштале за редовна работа, зашто ги заменувале со продолжителен сон, за кое време кравите и другиот добиток вознемирено се огласувал. Кога на крајот се оцени дека ваквиот живот станал неиздржлив и дека за него мора да се бара решение, брусничани се одлучиле да упатат група во кичевско село и оттаму да го донесат прочуениот убиец на вампири /вам-ќпирџија/. За цена од 3.000 динари /5 – 6 просечни службенички плати/ тој се согласил да дојде со нив во Брусник. Вампирџијата во Брусник отседнал во куќата каде што почесто се појавувал. Уште истата вечер со пушката што ја довел, излегол да го гони.Меѓутоа, за непендек вампирот не се појавил. Не се појавил ни следната ни третата вечер. И кога сите помислиле дека се исплашил и го папуштил селото, четвртата вечер во Долна Маала продолжил да тероризира. Оттаму се појавил и Насретсело и на другите места, и тоа, кога вампирџијата се појавувал во едниот, тој се огласувал во другиот крај. Таа игра траела речиси цела недела, а за тоа време, вампирцијата, за да добие сила /,,кувет”/ барал да му се печат црни кокошки. Убиството се случило каде што се појавил, во Горна Маала. Раскажуваат дека таа вечер меѓу него и вампирџијата имало долга борба, гмечење, грофтење, прпелкање, додека на крајот не се чул пукот. Испотениот и извалкан вампирџија соопштил дека го убил вампирот. И навистина утрото на местото на борбата била најдена локва крв. Оттогаш престанале вознемирувањата и животот продолжил да тече. Десет години подоцна, односно во 1942 год. во Брусник се појавил уште еден. За него се знае дека не бил од Брусник и дека бил донесен од воденицата што се наоѓала кај Горното Дулие, во која работел брусничанец воденичар. Откако вампирот исчезнал од воденицата, тој се досетил дека за време доаѓањето дома една вечер, неговиот коњ збивал и се облил со пот. По тоа заклучил дека е оној што го довел вампирот во своето село. За разлика од предходниот, овој не само што ги вознемирувал жителите, ами ,,ги налегнувал жените”. Од селото исчезнал без ангажман на вампирџија.
Извадок од книгата Брусник на проф. Александар Стерјовски
