Битола јули 1957
За тепачките во Битола пред неколку со години се пишуваше кога еден новинар беше физички нападнат. Во последно време повторно зачестија физичките пресметки. Професор бил нападнат на час, потоа друг професор бил нападнат на улица, па директор на хотел и претседател на Здружението на земјоделски задруги.
Ова не е битолското, познато по нивната богата историја и културни традиции, луѓето зборуваат меѓу себе на улица и во кафеана. Како да сме некаде во Тексас.
Дали носите некое ладно оружје,
луѓето се препрашуваат еден со друг. Да не знае човек што може да му се случи.
И големите организации, во првиот Социјалистички сојуз ќути.
Како да не важи за нивниот град.
Како сето ова да не го нарушува угледот на Битола. Серијата физички пресметки започна со нападот на Никола Талев врз професорот Трајан Делов. На час некаде пред крајот на учебната година го удрил синот на Никола. Ученикот веднаш го напуштил часот и јавно му кажал на својот татко. Овој веднаш дошол на час и го претепал професорот пред цел клас и веднаш отишол во Јавното обвинителство да го тужи професорот. А професорот од училиштето бил однесен на лекување во болница.
Ништо не ни можат!
Никој не вели дека професорот постапил правилно кога му удрил шлаканица на ученикот. Сепак, станува збор за еден ученик кој се смета за најлош во училиштето. По тој настан, ниту наставничкиот совет на училиштето, ниту Советот за образование. не презеле ништо со оглед дека тоа била приватна работа помеѓу професорите и родителите.
Последиците од таквиот став не изостанаа. Сега ништо не ни можете, му рекоа на наставничката учениците од едно одделение од првиот клас на гимназијата на тоа училиште. Ќе ги известиме нашите родители. И кога наставникот од трето одделение во осумгодишно училиште ја одзел гумата што ученик ја џвакал на час, велејќи дека не е добра работа, ученикот и се заканувал на професорката дека за тоа ќе го извести татко и.
Наставник нападнал професор на улица
Неодамна се случи уште еден немил инцидент. Професорот по историја Христо Динев бил нападнат во центарот на градот од наставникот Ивајло Тасевски. Пропаднав во земја, вели професорот Динев, сеќавајќи се на тој непријатен инцидент. Ме посрамоти пред многу случајни минувачи, јас дури и не му дадов причина на напаѓачот за да го стори тоа.
Ивајло Тасевски неколку пати ја полагаше матурата во учителската школа. Последен пат полагаше стручен испит и падна. Враќање од испит на главната улица се сретнал со професорот Динев и физички го нападнал. Динев е инвалид, ниту му врати ниту пак се обиде да се одбрани. А претходно ниту беше член на комисијата каде Тасевски не го положил испитот.
Кога Динев го прашал зошто
го нападнал. Тасевски му рекол:
Ќе видите вие, и спомнал уште двајца професори во учителска школа. Тоа беше дискутирано подоцна средба на битолските учители. Присутен беше и Тасевски.
Не можете да зборувате за тоа и да ме осудувате, додаде Тасевски наставниците кои ја критикуваа неговата постапка, бидејќи не сте биле таму и сте ја виделе тепачката. И сѐ уште се во опасност и другите двајца наставници во учителска школа.
Директор на хотел бил претепан на улица
Помина полноќ кога во ресторанот „Трудбеник“ беше објавен „фајронт“ Директорот на ресторанот и хотелот излегуваше од ресторанот. На вратата го пречека Вангел Илијевски, директорот на млинот „Драгор“, и Јерко Корчуланин, пензиониран офицер.
Можеме ли да пиеме кафе, го прашаа директорот на хотелот Вангел Василевски. Директорот се вратил во ресторанот и побара од персоналот им направи по едно кафе и повторно го напушти ресторанот. Но, немаше поминато дваесет метри кога во ресторанот се слушна песна. Новодојдените гости започнаа да пејат. Василевски се врати и ги потсети гостите дека веќе е во ресторанот работното време заврши и таму не е дозволено пеење, бидејќи гости спијат во хотелски соби. И влегувањето внатре е исто така забрането со хотелските прописи.
Гостите на тоа се налутија, набрзина го напуштија ресторанот оставајќи го секој по 100 динари за кафе. Веднаш потоа го напуштиле ресторанот, а директорот со еден познаник отиде по ул. Маршал Тито. На главната улица го чекаа Корчуланин и Илијевски. Корчуланин веднаш се нафрлил врз него и почнал безмилосно да го удира каде и да стигне. Василевски вели дека на него удирал и Вангел Илијевски. Василевски не се ни обидел да се одбрани и за кратко се нашол онесвестен на улица.
Напаѓач со имунитет
Ако некои луѓе во тоа време случајно не се најдоја на балконот од една куќа во близина, – вели Василевски, не знам дали денес би бил меѓу живите. Тие му се јавија на дежурните милиционери и така борбата заврши. Милицијата потоа ги покани напаѓачите во станица за разговор. Јерко Корчулнин, како што посочи Илијевски, ја посочи пратеничката лична карта и се повика на имунитетот (пратеник од произведувачите во македонското народно собрание). Јавниот обвинител од Битола побара македонското народно собрание да поведе кривична постапка против Илијевски.
На лекарскиот преглед во Скопје вештаците утврдиле дека Василевски од овој напад се здобил со тешка физичка повреда и дека му пукнала мембраната од тапанчето.
Интересно е да се забележи дека е нападнат директор, еден од најмирните луѓе во градот. Тој е советник на општина Битола и претседател на регионалната угостителска комора.
Во овој период физички беше нападнат и Никола Димитровски, претседател на Сојузот. Нападнат е од Никола Зволу, – безделник, кој се обидел да побегне преку граница и веќе бил казнет. Димитровски не му даде никаков повод на напаѓачот за ваквата постапка.
Голуб Чакулески
Борба, 18. 7. 1957., страна 2
Благодарност до Благојче Андонов
