НА КАМЕН МОСТ ПАК СТОЈАМ САМ
ТАЖНО ОБВИЕН ВО СРАМ,
ЗА ПРОШКА ГРАДУ ЈАС ТЕ МОЛАМ
И ВО ДУША ЗА ТЕБЕ БОЛАМ.
ГЛЕДАМ КАКО КУРДЕЛЕС РЕКА ТЕЧЕ
И СИТЕ МОИ СПОМЕНИ ГИ ВЛЕЧЕ.
УПОРНО ВО СОН СЕ МАЧАМ
НА ПАРМАЦИ ТВОИ ДА СЕ КАЧАМ.
О БОЖЕ ДАЛИ ЌЕ МОЖЕ?
БАР ЗА КРАТКО СОНОТ ДА Е ЈАВЕ?
ТУЃИНАТА ДА Е СОНОТ МОЈ
А ЈАС ДА СУМ ВО ГРАДОТ СВОЈ.
О ДАЛИ НЕКОЈ ЗНАЕ?
КОЛКУ ДОЛГО СОНОТ ТРАЕ?
ЕЈ БИТОЛА КАДЕ СИ СЕГА?
КОГА МЛАДОСТ БЕГА А СРЦЕ СТЕГА.
ВО СОН СЛУШАМ ЗВУЦИ ЛЕСНИ
ПЛОВАТ ТИВКО НИЗ СОКАЦИ ТЕСНИ,
ПЕСНИ НА СЕФКО И КОЧАНИ
ОТВАРААТ СТАРИ БОЛНИ РАНИ.
О БОЖЕ! ДАЛИ МОЖЕ?
ПРЕД ВЕЧНОСТ ЈАС ДА ИДАМ?
БИТОЛА СВОЈА ДА ЈА ВИДАМ?
О БОЖЕ!, ДАЛИ МОЖЕ?
Николовски Гого, Канбера, Австралија
