Коста Догу (влашки: Costa Dogu), роден и починат во Битола (1897–1977), останува заборавен великан на македонската култура, првиот собирач, музеолог и архивист во нашата земја. Човек кој цел живот го посветил на собирање и зачувување на историјата, а чие животно дело – за жал – заврши разнесено, непроучено и распарчено.
Во својот мал, преполн дом на улица Македонска бр. 21, на западниот влез од битолската чаршија, Коста Догу оставил непроценливо наследство:
– над 60 колекционерски единици,
– поштенски марки (вклучувајќи ретка од 1858 г. од Велика Британија),
– банкноти, тапии, весници, чаршиски тефтери, документи,
– раритетни фотографии од бомбардирањето на Битола во Првата светска војна,
– етнолошки предмети, книги, слики, и предмети поврзани со фудбалот (Коста бил еден од основачите на првиот фудбалски клуб во Битола).
Особено вредна е неговата комплетна збирка на првите весници печатени во Македонија: Монастир и Ниерихакит, издадени на арапско писмо во време на Отоманската империја.
Иако неосновано заборавен, неговиот придонес е признат од малкумина:
– Во 1970 и 1971 година, во Битолски весник се објавувала рубриката „Од збирката на Коста Догу“, со текстови и илустрации на уметникот Панде Петровски.
– Писателот Божин Павловски му оддава почит во романот „Подвижни гробови“, каде Коста е еден од клучните ликови.
По неговата смрт, бидејќи немал семејство, сето тоа беше разнесено за неколку дена. Денес, делови од неговата збирка се распрснати низ институции и приватни колекции во Белград, Загреб, Битола, Скопје, Србија и Грција.
Останува прашањето:
Како дозволивме првиот македонски музеолог да биде избришан од колективната меморија, а неговото дело – распарчено и заборавено?
